PARIS
Afgelopen week was ik in Parijs. Heerlijk om daar weer te zijn, rond te lopen in Montmartre waar ons appartement was en mijn lieve reisgenote de stad te laten zien.
Bij aankomst meteen de metro gepakt om rond de Sacré Coeur te slenteren waar het wemelde van de groepen (vooral nederlandse) scholieren. En zag ik nu werkelijk nog een oud-leerling tussen al die kinderen staan..?
Waren het eerder vooral armbandjes en horloges die om de haverklap voor je neus werden gehouden,nu zijn het toch echt bierverkopende (!) straatventers die je constant aanspreken.
Het uitzicht over de stad blijft prachtig en van de drukte trekken we ons dan ook niets aan.
Woensdag was het in Frankrijk een feestdag, le Jour de la Victoire 1945, een feestdag om de bevrijding van de tweede wereldoorlog te vieren.
Het défilé met president Macron over de Champ Elysées hebben we aan ons voorbij laten gaan en we pakten de metro richting Notre Dame.
Dat veel mensen vrij waren werd ons toen ook duidelijk want we stonden als sardientjes in een blik opeengepakt in de metro.
Door blijven ademen en go with the flow;)
De renovatie van de Notre Dame is al in volle gang en alle straten rondom zijn afgesloten zodat we een heel stuk moesten omlopen om een glimp van La Cathédrale op te kunnen vangen.
En veel politie controle om de drommen mensen enigszins in bedwang te houden.
Het deed me heel veel om de Notre Dame zo te zien, slechts twee torens en het afgebrande dak.
De brand in deze prachtige kathedraal, die de zachte en vrouwelijke energie vertegenwoordigt, raakt mensen in hun hart en brengt ze dichter bij elkaar en laat in velen ook diezelfde energie naar boven komen. Het gevoel van genegenheid en verbinding met elkaar.
Dit ging er door me heen terwijl ik stond te kijken, in de regen tussen alle paraplu’s.
En tegelijkertijd dacht ik aan mijn overleden zus, over wie ik al eerder schreef.
Thuis heb ik een foto van haar staan in Parijs met achter haar de torens van de Notre Dame.
De gedachte dat zij hier ook stond, zoveel jaren geleden en ik nu, op dit moment.
Het besef van dingen en gebeurtenissen die langzaam in elkaar vallen, als een puzzel.
Tijd speelt geen rol, er vormt zich een verbinding.
Verbinding is voor mij de essentie van alles, van mijn hele leven.
Zonder dat zou ik ongelukkig zijn en doelloos ronddolen.
In mijn werk, in relaties met anderen, in de liefde.
En afgelopen week verbonden met Parijs, met de Parijzenaars, met mijn lieve reisgenote en in gedachten altijd met mijn dierbaren thuis.
#paris#montmartre#notredame#france#vacances#seine#verbinding#sensitherapie
